Er is haast niemand in het centrum, behalve de ovenbouwer en de technische specialiste. Mijn dagritme: om vijf uur wakkerworden, schrijven, lang douchen (een luxe!) en na brood met worst werk ik tot klokslag twaalf. Dan wandel ik door het dorpsstraatje naar het familierestaurant om de hoek en eet een bordje met het menu van de dag. In een geëmailleerd pannetje thuis opeten is goedkoper maar dat doe ik natuurlijk niet! Ik werk door tot het donker is, om half zes. Daarna val ik in een soort suffig niets. Een glas wijn, een snee brood en wachten op de morgenstond. De enige haast die ik heb is het volgen van het licht, het is steeds vroeger donker en het licht heb ik nodig. Maar het is vrijdagavond en dus feest in het familierestaurant met een band die muziek speelt uit de zestiger jaren!
No comments:
Post a Comment