Blog 16 

The dress is mine!

Ik ben de enige die de prachtige zwarte jurk aan kan. Na flink heen en weer bellen met de grote zuster uit Guangzhou is de deal rond: drie bronzen beeldjes voor haar en de jurk voor mijvoor haar en De Jurk voor mij. Heb ik nog plek in mijn koffer vol vazen? Nee. Toch erin gepropt. DanNee nemen van SanBao we afscheid van SanBao en weg  naar Beijing waar de smog als een natte dweil in m'n gezicht slaat. Beijing is een onbegrijpelijk grote stad. Midden in de nacht kom ik aan, het hostel is nog open. Ik zet mijn koffer vol vazen in een hokje waar vier mannen liggen te pitten. De kamer is onooglijk. Buiten wordt er luid gepraat. Na vier uur slaap staan we om 8 uur buiten om de oude Huton wijken in te gaan. De Verboden Stad is al vroeg vol met Chinese toeristen en een enkele westerling. Alles staat in het Chinees vermeld. Bij het Plein van de Hemelse Vrede worden we als schapen in een fuik geleid om te worden gefouilleerd. Militairen houden de rij mensen in de gaten die nauwelijks opschiet. We houden het voor gezien, dan maar geen hemelse vrede! In de winkels is een keur aan kleurige lappen, jurken en prullaria. In de apotheek kan je voor veel geld wortels en gedroogde spinnen kopen tegen ziekten als psoriasis, gangreen, canker en loopneus. In het hotel bij de luchthaven is er alleen internet voor Chinese mobiele telefoons. De vliegreis naar Amsterdam begint met heel strenge, langdurende controles en na drie uur halen we nèt het vliegtuig.